Wednesday, April 22, 2009
ရဟႏၱာ ေကာင္းကင္ကၾကြေနသည္ကိုဖူးခ်င္သူမ်ား
သၾကၤန္ အၾကိဳေန. ေန.လည္ 3 နာရီေက်ာ္ေလာက္က ရန္ကုန္
ၿမိဳ. ေၿမာက္ဒဂံု မွာဖူး ရတာလို. ေၿပာပါတယ္...
ၿမိဳ. ေၿမာက္ဒဂံု မွာဖူး ရတာလို. ေၿပာပါတယ္...
Thursday, April 16, 2009
သႀကၤန္ သႀကၤန္ သႀကၤန္ ၂၀၀၉…
သႀကၤန္က်ေတာ့ ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းသလို ထိုင္းကိုလည္း လြမ္းမိျပန္တယ္။ အင္း… ထိုင္းကိုလြမ္းဆို ဇာတ္လမ္းေလးေတြက ရွိသကုိး…
အိမ္ေထာင္အစ ထိုင္းကလို႔ ေျပာရမလို က်မဘ၀ အိမ္ေထာင္ဘက္ကို ထိုင္းမွာေတြ႕၊ ရည္းစားစျဖစ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ဘက္ရဲ႕ အလုပ္က လူႀကီးေတြကို အသိမေပးလို႔ မရဘူး၊ ျဖဴ က်င္လည္ဘူးတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး၊ ဘာဘူး ညာဘူးနဲ႕ က်မေမြးေန႕ပြဲမွာ ရည္းစားျဖစ္ေနေၾကာင္း အသိေပးရာက မထင္မွတ္ဘဲ မဂၤလာပြဲ ျဖစ္သြားေလရဲ႕။
ေၾသာ္ တရား၀င္ျဖစ္မွ ေကာင္းပါမယ္ဆိုေတာ့ မဲေဆာက္မွာ လက္မွတ္ဆင္းထုိးၾကျပန္ေတာ့ မိဘ၊ အစ္ကို၊ ေမာင္ႏွမ မပါ၊ မိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ၿပီးသြားပါရဲ႕။ ေပ်ာ္လိုက္တာလည္း မေျပာပါနဲ႕၊ ေရပူစမ္း၊ ေရေအးစမ္း၊ ေတာင္ကုန္းေတြလည္း တက္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ဒါေလးေတြ ေမ့တဲ့အခါ ေမ့ေနၿပီ။ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေနစဥ္ ကာလမွာပဲ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မိတ္ေဆြေတြထဲက အစ္ကုိလုိခင္ရသူတေယာက္ မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာ ပုိ႕လိုက္ေတာ့ ဖတ္ရင္း မ်က္ရည္က က်လာေလရဲ႕၊ ကိုယ့္အလွည့္တုန္းက မဂၤလာ၀တ္စံု၊ မိဘအစံုနဲ႔ မေဆာင္ရလို႕။
ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ အဓိက,က မဂၤလာပဲြ မဟုတ္ပါဘဲ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႕ တေယာက္ကိုတေယာက္ နားလည္မႈကသာ ပိုၿပီးအေရးႀကီးတယ္ဆုိတာ ခံစားနားလည္လာမိတယ္။
၂၀၀၅ သႀကၤန္ရဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးေတြ ျပန္ၾကည့္ရင္း လြမ္းေနမိတယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဗိုက္ထဲက သားသားေလးကို တိုက္မိမွာစိုးလို႕ လူမ်ားတဲ့ေနရာေတြ မသြားဘဲ အိမ္မွာပဲ သႀကၤန္က်ပါတယ္။ အလုပ္ကလည္း မပိတ္ဘူးေလ။ အားလံုး သႀကၤန္နဲ႔အတူ စိတ္ပုပ္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ ေဆးေၾကာႏုိင္ၿပီး ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္သစ္၊ ေအာင္ျမင္မႈ ရည္မွန္းခ်က္အသစ္ေတြ၊ လိုအင္ဆႏၵေတြ အားလံုးျပည့္စံုႏုိင္ၾကပါေစ။
ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးေပၚကပဲ လာေရာက္လည္ပတ္သူအားလံုးကို ေမတၱာေရေအးနဲ႕ ပက္ဖ်န္းလိုက္ပါတယ္။
Friday, April 10, 2009
ဗိုက္ပူမ ဘေလာ့ဂ္ အလြမ္းေျပ
မေလာဂ့္ရတာၾကာသြားၿပီး လြမ္းလိုက္တာ ဘေလာ့ဂ္မိတ္ေဆြတို႕ရယ္ ကြ်န္မ အျဖစ္ကေတာ့ မႏွစ္ကနဲ႕ မတူပါ။ ခင္ပြန္းသည္ နဲ႕ အတူ အျပင္ကျပန္လာေတာ့ မိုးသည္းႀကီးမည္းႀကီး ရြာတာက အစ မိုးရြာရင္ မေနႏုိင္တဲ့ကြ်န္မ မိုးေရထဲ့မွာ လမ္းေလွ်ာက္ပါတယ္။ ခင္ပြန္းသည္ လိုက္စဲြေနတဲ့ၾကားက မိုးေရေတြထဲ့ ရႊဲရႊဲစိုၿပီးေပ်ာ္ေနတာေပါ့။ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ရရင္ သိပ္ေပ်ာ္တာ သဘာ၀ပါ။
အင္း မိုးစိုရႊဲနဲ႕ ကၽြန္မအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ဳိး လိုက္စဲြလို႕ေမာေနတဲ့ ခင္ပြန္းသည္က သိပ္မစိုပဲ ခ်မ္းတယ္ဆိုၿပီး ေရမခ်ဳိးခဲ့ပါ။
ဘာမွေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က ႏွာမြန္ၿပီး ဟတ္ေျခ တာရယ္ အလုပ္ပင္းပန္းတာရယ္ အိမ္ကကြန္ျပဴတာေရွ႕ထိုင္ခြင့္ မရတာေတြေၾကာင့္ မဘေလာ့ဂ္တာပါ။
ေျခေထာက္ေတြက ျပန္ေရာင္လာေပါ့ တစ္ခါ။ သားသားက လည္း ဗိုက္ထဲ့ မွာ ေဆာ့ကစားေနတာေပါ့။ တစ္ခါ တစ္ခါ လမ္းေလ်ာက္ရင္ ဆက္ေတာင္ ေလ်ာက္မရေအာင္ သားသားက ဗိုက္ထဲ့မွာ ကစားေနတယ္။
ကြ်န္မအထင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္လံုး ကြန္ျပဴတာ ေရွ႕ထိုင္အလုပ္လုပ္ေနရေတာ့ ဗိုက္ထဲမွာ မလြတ္လပ္ပဲ ကြ်န္မ မတ္တပ္ရပ္တဲ့အခါမ်ားနဲ႕ လွဲေနေသာ၊ အိပ္ေနတဲ့ အခါမွာ ဗိုက္ကပိုလြတ္လပ္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္အဲဒီ အခ်ိန္မွ လွုပ္ရွားရတဲ့သားေလး သနားေတာင္သနားမိပါရဲ႕။
ေအာ္ဒါနဲ႕ ခင္ပြန္းသည္က ေမးေသးတယ္ရွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရတာ ဘယ္လိုလည္းတဲ့။ ကြ်န္မကေတာ့ ကြ်န္မခံစားရတာ အမွန္အတိုင္းေျဖလိုက္ပါရဲ႕ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရတာလည္း ဒုကၡေပါ့လို႕။
အင္း မိုးစိုရႊဲနဲ႕ ကၽြန္မအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ဳိး လိုက္စဲြလို႕ေမာေနတဲ့ ခင္ပြန္းသည္က သိပ္မစိုပဲ ခ်မ္းတယ္ဆိုၿပီး ေရမခ်ဳိးခဲ့ပါ။
ဘာမွေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က ႏွာမြန္ၿပီး ဟတ္ေျခ တာရယ္ အလုပ္ပင္းပန္းတာရယ္ အိမ္ကကြန္ျပဴတာေရွ႕ထိုင္ခြင့္ မရတာေတြေၾကာင့္ မဘေလာ့ဂ္တာပါ။
ေျခေထာက္ေတြက ျပန္ေရာင္လာေပါ့ တစ္ခါ။ သားသားက လည္း ဗိုက္ထဲ့ မွာ ေဆာ့ကစားေနတာေပါ့။ တစ္ခါ တစ္ခါ လမ္းေလ်ာက္ရင္ ဆက္ေတာင္ ေလ်ာက္မရေအာင္ သားသားက ဗိုက္ထဲ့မွာ ကစားေနတယ္။
ကြ်န္မအထင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္လံုး ကြန္ျပဴတာ ေရွ႕ထိုင္အလုပ္လုပ္ေနရေတာ့ ဗိုက္ထဲမွာ မလြတ္လပ္ပဲ ကြ်န္မ မတ္တပ္ရပ္တဲ့အခါမ်ားနဲ႕ လွဲေနေသာ၊ အိပ္ေနတဲ့ အခါမွာ ဗိုက္ကပိုလြတ္လပ္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္အဲဒီ အခ်ိန္မွ လွုပ္ရွားရတဲ့သားေလး သနားေတာင္သနားမိပါရဲ႕။
ေအာ္ဒါနဲ႕ ခင္ပြန္းသည္က ေမးေသးတယ္ရွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရတာ ဘယ္လိုလည္းတဲ့။ ကြ်န္မကေတာ့ ကြ်န္မခံစားရတာ အမွန္အတိုင္းေျဖလိုက္ပါရဲ႕ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရတာလည္း ဒုကၡေပါ့လို႕။
Saturday, April 4, 2009
ေနခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕ ကေလးကို လြမ္းဆြတ္ျခင္း အမွတ္တရ
ကြ်န္မ ၆ တန္းႏွစ္ကစလို႕ က်ဳိက္ထိုမွာေနခဲ့ပါတယ္။ ေအးခ်မ္းတဲ့ၿမိဳ႕ကေလးလို႔ဆိုရမွာေပါ့။ ၆ တန္းႏွစ္မွာ ၈၈ အေရးအခင္းျဖစ္ေတာ့ က်ဳိက္ထုိက အညိဳေရာင္ နယ္ေျမမွာပါပါတယ္။ ညေန ၆ နာရီဆို ကားေတြျဖတ္လို႔မရေတာ့ပါဘူး။ သိမ္ဇရပ္ တံတားကေန စပိတ္လိုက္တာပါ။
ရန္ကုန္ကေနလာမယ္ဆိုရင္ ၄ နာရီေက်ာ္ေလာက္ကားစီးရပါတယ္။ ရန္ကုန္-က်ဳိက္ထို ၆၅ မိုင္အကြာအေ၀းရွိပါတယ္။
က်ဳိက္ထိုကမြန္ျပည္နယ္ပိုင္ေပါ့ က်ဳိက္ထိုၿမိဳ႔ေလးက မက်ယ္၀န္းေပမဲ့ အနီးအနားရြာေတြနဲ႕ ေပါင္းရင္ေတာ့အေတာ္မ်ားတယ္။ ေကာ့ထင္းရြာ၊က်ဳိကၠသာ၊ ခလြန္၊ စက္ေလွနဲ႔သြားလို႕ရေသး တဲ့ေနရာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲေပါ့။
ကြ်န္မ ေမေမကေတာ့ က်ဳိကၠသာ ဇာတိေပါ့။ အင္း သိၾကမလား အသားမင္းသား အဲ့ဒီမင္းသားတည္ထားတဲ့ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ နန္းေတာ္ၿမိဳ႕ေဟာင္းရဲ႕ၿမိဳ႕ရုိးေတြတူးေဖာ္ေတြ႔ရွိတယ္လို႔လည္းဆိုတယ္။ သိေတာ့မ်ားမ်ားစားစားေတာ့ မသိပါဘူး။ သိတာကေတာ့ က်ဳိကၠသာသူေတြက သိပ္ေခ်ာၾကတယ္။ ေရက အင္မတန္မွေကာင္းတယ္။ အဓိက လယ္ယာလုပ္ငန္း၊ ဥယာဥ္ျခံလုပ္ငန္း နဲ႕ ေရလုပ္ငန္းေတြလုပ္ၾကတယ္။
ေက်ာင္းကေတာ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းအထိပဲရွိတယ္။ အထက္တန္းေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား အားလံုး က်ဳိက္ထိုမွာပဲလာတက္ၾကတယ္။
က်ဳိက္ထုိမွာကေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။ အထက ၁ နဲ႕ ၂ ေပါ့ (အခုအေခၚ) အရင္ကေတာ့ အထက ၁ ကို ရွမ္းေစ်းေက်ာင္း လို႔ေခၚျပီ အထက ၂ ကိုေတာ့ ေက့ာစံႏုိင္ေက်ာင္းလို႕ေခၚပါတယ္။ ေစ်းကႏွစ္ခုရွိတယ္ ရွမ္းေစ်းနဲ႕ ေစ်းႀကီးေပါ့။ ေန႔တစ္၀က္ပဲဖြင့္တဲ့ တစ္ျခား ရုပ္ရွင္ေစ်းေတြလည္းရွိေသးတယ္။
ကြ်န္မကေတာ့ ေကာ့စံႏုိင္ရပ္ကြက္မွာ ေနၿပီး ေကာ့စံႏုိင္ေက်ာင္းမွာတက္တဲ့သူေပါ့။ က်ဳိက္ထိုၿမိဳ႕ရဲ႕ စီးပြားေရးအမ်ားစုကေတာ့ က်ဳိက္ထီးရုိး ဘုရားေပၚမွာ ေစ်းဆုိင္ဖြင့္၊ ေစ်းေရာင္္းၾကတဲ့အလုပ္ပါပဲ။
ေအာ္ဒါနဲ႕ ဘုရားေပၚမွာ ေစ်းေရာင္းခ်င္တိုင္းေရာင္းခြင့္မရွိဘူးေနာ္ အဟဲ ေလလံဆြဲရတယ္ရွင့္။ ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို သိန္း ၁၀၀၀ ဆိုင္ အေရွ႕ဘက္ေရာက္ရင္ေရာက္ သလိုေပးရပါတယ္။
ကြမ္းရာဆိုင္ေလးေတြေတာင္ အနည္းဆံုး ၁၀ သိန္းေလာက္ရွိတယ္ရွင့္။ ကြ်န္မတို႔ၿမိဳ႕မွာ စာဆိုရွိတယ္ ဘုရားလူႀကီး (ေဂါပကလူႀကီး) ေတြကိုေသတာေတာင္ ဗိုက္ကမေက်ာ္ေကာင္းဘူးတဲ့ အဟဲ။ ဘုရားပိုက္ပိုက္ေတြ စားထားၾကတဲ့သေဘာေပါ့။
အင္း ကြ်န္မတို႔ အိမ္ကလား ရန္ကုန္ကေနကနဲ႕ ဘုရားဖူးလာရင္ အိမ္ေရွ႕ကျဖတ္မွ သြားလို႔ရတယ္ရွင့္။
က်ဳိက္ထီးရုိးေရာက္ဖူးတဲ့အႀကိမ္အေရအတြက္ အတိအက်ေတာ့မမွတ္မိဘူး ၁၉၉၇ တစ္ႏွစ္ထဲ့မွာေတာ့ သကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ့ႀကီးက ပိတ္လို႕ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းအေပါင္း လာလည္သမွ်လိုက္ပို႕ရတာ ၇ ေခါက္ထက္မနည္းပါဘူး။
အိမ္မွာက ရွပ္အကၤ် ီခ်ဳပ္ဆိုင္ေလးရွိတယ္။ က်ဳိက္ထီးရုိးေတာင္တက္ ကားေလးရွိတယ္။
လာလည္ၾကရင္ေျပာေလ က်ြန္မ ကေတာ့ မရွိဘူး။
က်ဳိက္ထီးရုိးေရာက္ရင္ ေစ်းႀကီးတာ အျပစ္မဆိုၾကပါနဲ႕ေနာ္ သူတို႕ေတြအစိုးရကို ႏွစ္စဥ္ ေလလံေပးၾကရတယ္ရွင့္။ အယ္ဒီပိုက္ပိုက္ေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလည္းကြ်န္မလည္း မသိဘူး။
ေအာ္က်ဳိက္ထီးရုိးေရာက္ရင္ ေတာင္ေပၚသားေစ်းလို႔ေျပာရင္ ေစ်းသက္သာပါတယ္။ ဒါကေတာ့ စကား၀ွက္လို႔ပဲေျပာရမလား။ ေတာင္ေပၚသား ဆိုတာ က်ိဳက္ထိုကလူ ေတြလိုေျပာတာပါ။
အခုေတာ့ မသိေတာ့ဘူးေနာ္ အရင္ကအဲလိုေျပာရင္ရတယ္ က်ဳိက္ထိုမေရာက္တာေတာင္ႏွစ္အေတာ္ၾကာေပါ့။
ေကာ့စံႏုိင္ (ဇီဇ၀ါေျမာက္) လမ္းၾကားက မညိုအသုပ္၊ မုန္႔ဟင္းခါး၊ အေၾကာ္စံုဆိုင္ကိုလြမ္းတယ္။ အန္တီ၀င္းရဲ႕ ၀က္သားျပာရည္ထုပ္ စားခ်င္တယ္။ လြမ္းတယ္ ………………….
ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းတယ္ ……………….
ရန္ကုန္ကေနလာမယ္ဆိုရင္ ၄ နာရီေက်ာ္ေလာက္ကားစီးရပါတယ္။ ရန္ကုန္-က်ဳိက္ထို ၆၅ မိုင္အကြာအေ၀းရွိပါတယ္။
က်ဳိက္ထိုကမြန္ျပည္နယ္ပိုင္ေပါ့ က်ဳိက္ထိုၿမိဳ႔ေလးက မက်ယ္၀န္းေပမဲ့ အနီးအနားရြာေတြနဲ႕ ေပါင္းရင္ေတာ့အေတာ္မ်ားတယ္။ ေကာ့ထင္းရြာ၊က်ဳိကၠသာ၊ ခလြန္၊ စက္ေလွနဲ႔သြားလို႕ရေသး တဲ့ေနရာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲေပါ့။
ကြ်န္မ ေမေမကေတာ့ က်ဳိကၠသာ ဇာတိေပါ့။ အင္း သိၾကမလား အသားမင္းသား အဲ့ဒီမင္းသားတည္ထားတဲ့ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ နန္းေတာ္ၿမိဳ႕ေဟာင္းရဲ႕ၿမိဳ႕ရုိးေတြတူးေဖာ္ေတြ႔ရွိတယ္လို႔လည္းဆိုတယ္။ သိေတာ့မ်ားမ်ားစားစားေတာ့ မသိပါဘူး။ သိတာကေတာ့ က်ဳိကၠသာသူေတြက သိပ္ေခ်ာၾကတယ္။ ေရက အင္မတန္မွေကာင္းတယ္။ အဓိက လယ္ယာလုပ္ငန္း၊ ဥယာဥ္ျခံလုပ္ငန္း နဲ႕ ေရလုပ္ငန္းေတြလုပ္ၾကတယ္။
ေက်ာင္းကေတာ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းအထိပဲရွိတယ္။ အထက္တန္းေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား အားလံုး က်ဳိက္ထိုမွာပဲလာတက္ၾကတယ္။
က်ဳိက္ထုိမွာကေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။ အထက ၁ နဲ႕ ၂ ေပါ့ (အခုအေခၚ) အရင္ကေတာ့ အထက ၁ ကို ရွမ္းေစ်းေက်ာင္း လို႔ေခၚျပီ အထက ၂ ကိုေတာ့ ေက့ာစံႏုိင္ေက်ာင္းလို႕ေခၚပါတယ္။ ေစ်းကႏွစ္ခုရွိတယ္ ရွမ္းေစ်းနဲ႕ ေစ်းႀကီးေပါ့။ ေန႔တစ္၀က္ပဲဖြင့္တဲ့ တစ္ျခား ရုပ္ရွင္ေစ်းေတြလည္းရွိေသးတယ္။
ကြ်န္မကေတာ့ ေကာ့စံႏုိင္ရပ္ကြက္မွာ ေနၿပီး ေကာ့စံႏုိင္ေက်ာင္းမွာတက္တဲ့သူေပါ့။ က်ဳိက္ထိုၿမိဳ႕ရဲ႕ စီးပြားေရးအမ်ားစုကေတာ့ က်ဳိက္ထီးရုိး ဘုရားေပၚမွာ ေစ်းဆုိင္ဖြင့္၊ ေစ်းေရာင္္းၾကတဲ့အလုပ္ပါပဲ။
ေအာ္ဒါနဲ႕ ဘုရားေပၚမွာ ေစ်းေရာင္းခ်င္တိုင္းေရာင္းခြင့္မရွိဘူးေနာ္ အဟဲ ေလလံဆြဲရတယ္ရွင့္။ ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို သိန္း ၁၀၀၀ ဆိုင္ အေရွ႕ဘက္ေရာက္ရင္ေရာက္ သလိုေပးရပါတယ္။
ကြမ္းရာဆိုင္ေလးေတြေတာင္ အနည္းဆံုး ၁၀ သိန္းေလာက္ရွိတယ္ရွင့္။ ကြ်န္မတို႔ၿမိဳ႕မွာ စာဆိုရွိတယ္ ဘုရားလူႀကီး (ေဂါပကလူႀကီး) ေတြကိုေသတာေတာင္ ဗိုက္ကမေက်ာ္ေကာင္းဘူးတဲ့ အဟဲ။ ဘုရားပိုက္ပိုက္ေတြ စားထားၾကတဲ့သေဘာေပါ့။
အင္း ကြ်န္မတို႔ အိမ္ကလား ရန္ကုန္ကေနကနဲ႕ ဘုရားဖူးလာရင္ အိမ္ေရွ႕ကျဖတ္မွ သြားလို႔ရတယ္ရွင့္။
က်ဳိက္ထီးရုိးေရာက္ဖူးတဲ့အႀကိမ္အေရအတြက္ အတိအက်ေတာ့မမွတ္မိဘူး ၁၉၉၇ တစ္ႏွစ္ထဲ့မွာေတာ့ သကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ့ႀကီးက ပိတ္လို႕ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းအေပါင္း လာလည္သမွ်လိုက္ပို႕ရတာ ၇ ေခါက္ထက္မနည္းပါဘူး။
အိမ္မွာက ရွပ္အကၤ် ီခ်ဳပ္ဆိုင္ေလးရွိတယ္။ က်ဳိက္ထီးရုိးေတာင္တက္ ကားေလးရွိတယ္။
လာလည္ၾကရင္ေျပာေလ က်ြန္မ ကေတာ့ မရွိဘူး။
က်ဳိက္ထီးရုိးေရာက္ရင္ ေစ်းႀကီးတာ အျပစ္မဆိုၾကပါနဲ႕ေနာ္ သူတို႕ေတြအစိုးရကို ႏွစ္စဥ္ ေလလံေပးၾကရတယ္ရွင့္။ အယ္ဒီပိုက္ပိုက္ေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလည္းကြ်န္မလည္း မသိဘူး။
ေအာ္က်ဳိက္ထီးရုိးေရာက္ရင္ ေတာင္ေပၚသားေစ်းလို႔ေျပာရင္ ေစ်းသက္သာပါတယ္။ ဒါကေတာ့ စကား၀ွက္လို႔ပဲေျပာရမလား။ ေတာင္ေပၚသား ဆိုတာ က်ိဳက္ထိုကလူ ေတြလိုေျပာတာပါ။
အခုေတာ့ မသိေတာ့ဘူးေနာ္ အရင္ကအဲလိုေျပာရင္ရတယ္ က်ဳိက္ထိုမေရာက္တာေတာင္ႏွစ္အေတာ္ၾကာေပါ့။
ေကာ့စံႏုိင္ (ဇီဇ၀ါေျမာက္) လမ္းၾကားက မညိုအသုပ္၊ မုန္႔ဟင္းခါး၊ အေၾကာ္စံုဆိုင္ကိုလြမ္းတယ္။ အန္တီ၀င္းရဲ႕ ၀က္သားျပာရည္ထုပ္ စားခ်င္တယ္။ လြမ္းတယ္ ………………….
ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းတယ္ ……………….
Subscribe to:
Posts (Atom)