Knowing the Signs of False Labor May Save Yourself an Unnecessary Trip to the Hospital

As delivery day approaches after a long 9 months of pregnancy, many women are awaiting the day they will meet their new bundle of joy. The beginning of labor is a very exciting time, but yet it is full of new feelings and emotions. In the hustle of getting to the hospital, you should take
some time out to make sure you are in true labor and not just false labor. Your body has a way of naturally preparing for labor, and in some women that means a trial run prior to the day of delivery. By knowing if you are experiencing only false labor you can avoid a trip to the hospital that will only result in you coming home still pregnant. I'll explain the symptoms of true labor verses the symptoms of false labor so you can tell if your labor is the real thing!

Contractions occur in both true and false labor; however they are slightly different between the two. In true labor the contractions become regular and lengthen in the time they last. In false labor the contractions are very irregular and can last different lengths each time. In true labor your contractions will begin to follow a pattern such as coming every 4 minutes, lasting 30 seconds, then coming every 3 minutes, lasting 60 seconds, and so on. In false labor you may have a contraction 3 minutes apart, and then not another for 10 minutes. These contractions are not very efficient and generally are not enough to thin out and open the cervix.

False labor contractions tend to go away as you increase your activity. True labor contractions generally strengthen as you become more active. To test your contractions, try taking a walk or doing some light exercise. If the contractions go away while exercising you are probably not in labor, but if they get stronger and come closer together, you may be in true labor.

ref : http://www.associatedcontent.com

ကေလးေမြးဖို႔ ဗိုက္နာသေလာ၊ အီးပါဖို႔ ဗိုက္နာသေလာ

သားဦး ကိုယ္၀န္ေဆာင္အမ်ဳိးသမီး တဦးအေနနဲ႔ ခြဲျခားမသိႏုိင္ပါ။ သိထားသင့္ေသာ အခ်က္မ်ား
False Labor
1) Contractions don't get closer together.
2) Contractions don't get stronger.
3) Contractions tend to be felt only in the front.
4) Contractions don't last longer.
5) Walking has no effect on the contractions.
6) Cervix doesn't change with contractions.

True Labor
1) Contractions do get closer together.
2) Contractions do get stronger.
3) Contractions tend to be felt all over.
4) Contractions do last longer.
5) Walking makes the contractions stronger.
6) Cervix opens and thins with contractions.

-------- The Labor Quiz --------
1) How many stages of labor are there: Three
2) The first stage of labor is: Dilation & Effacement
3) The second stage of labor is:Pushing Stage
4) The third stage of labor is:The birth of the placenta.
5) A doula is:An experienced woman to help with childbirth.
6) Breastfeeding should begin:Immediately after birth.
7) The latest cesarean birth rate is:27%
8) VBAC is:Vaginal Birth After Cesarean
To prevent an episiotomy, the following can help:
Choosing an upright position, like squatting, standing or kneeling.
Careful, gentle massage of the skin of the perineum.
Healthy, well hydrated skin.
A patient doctor or midwife.

9) Intermmitent Electronic Fetal Monitoring is:Recommended for the average low risk labor and birth.


Ref : http://pregnancy.about.com

သားသားေလးတေယာက္ လူ႕ေလာကအျပင္ ေရာက္ေတာ့မယ္

ဒီေန႔ ၃၉ ပတ္ျပည့္လို႔ ေဆး႐ုံကိုသြားျပပါတယ္။ CTG လို႔ေခၚတဲ့ စက္ကေလးနဲ႔ နာရီ၀က္ စစ္ၾကည့္ရာကေန သားေလးလႈပ္ရွားမႈရွိေၾကာင္းနဲ႔ ေမြးေတာ့မယ့္ အခ်က္အလက္ေတြ ျပေနၿပီျဖစ္တာ သိရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ေမြးႏုိင္တယ္ဆိုတာ ဆရာ၀န္က ေျပာပါတယ္။ တနလၤာမနက္ ၁း၃၀ မွာ ေဆး႐ုံတက္ဖို႔ ဆရာ၀န္က ၫႊန္ၾကားပါတယ္။

ေမြးရတာလြယ္ႏုိင္ေၾကာင္း ဆရာ၀န္က ေျပာပါတယ္။ သားေလးက က်န္းမာေၾကာင္းလည္း ေျပာပါတယ္။ က်မေၾကာက္တယ္၊ ဆုေတာင္းေပးၾကပါအံုးေနာ္။

ပီတိ ဟူသည္

ဘေလာ့ဂ္ေလးေပၚ မေရာက္တာ ၾကာသြားတယ္။ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ။ က်မ ပိတီစားၿပီး၊ ဗုိက္ထဲက သားေလးအတြက္ အလုပ္႐ႈပ္ေနလို႔ပါ။ ဘာပိတီေတြ စားေနသလဲလို႔ ေျပာျပခ်င္တယ္။ က်မရဲ႕ ၀ါသနာဗီဇကို ေပၚလြင္ေစပါတယ္။ က်မက သူမ်ားကို သိပ္ ဆရာလုပ္ပါတယ္ (မုန္းဖို႔ေကာင္းတယ္ေပါ့ေနာ္)။ ဒါ့ျပင္ အိမ္(က်ဳိက္ထိုမွာ) ဆို ဗီြဒီယိုျပရင္ အနီးအနားမွာရွိတဲ့ ကေလးေတြအားလုံး အိမ္ထဲမွာ အျပည္အလွ်ံ လာၾကည့္တတ္ၾကၿပီး အဂၤလိပ္စာတမ္းထိုးဆိုရင္ က်မက ေမေမတို႔နဲ႔ အားလံုးကို ဘာသာျပန္ျပေလ့ရွိတယ္။ ဒါကလည္း သူမ်ားေတြကို ဆရာလုပ္နည္းတမ်ဳိးဆိုတာ မသိဘဲ ဆရာလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

က်မက ျမန္မာျပည္မွာကတည္းက (KMD Computer Center, Software Department) က ဆရာမေလးတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ စာသင္တာကို အင္မတန္မွ ၀ါသနာပါၿပီး တေန႔မွာ သူမ်ား ၃ ခ်ိန္ေလာက္သင္ရတာကို က်မကေတာ့ ၄ ခ်ိန္အျပည့္ သင္ရတတ္ပါတယ္။ အသံေတြေပ်ာက္ၿပီး သင္တန္းသူ၊ သင္တန္းသားေတြရဲ႕ ေရွ႕ေရာက္မွ အသံျပန္ထြက္လာတတ္ပါတယ္။ စာသင္ရတာကို ေပ်ာ္တတ္တဲ့ ဆရာမေလးတေယာက္ေပါ့။

ဒီလိုနဲ႔ အဂၤလန္ေရာဂါတက္ၿပီး ေက်ာင္းသြားတက္မယ္၊ ေက်ာင္းအပ္၊ အလုပ္ထြက္ ဗီဇာမရတာနဲ႕ ထိုင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ကို ဆရာမအလုပ္နဲ႔ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဘန္ေကာက္က ဆရာမအလုပ္က က်မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားအမ်ားႀကီးကိုသင္ရတဲ့ အလုပ္မဟုတ္ဘဲ တအိမ္တည္းမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသူ ၆ ေယာက္ေလာက္ကို ဆရာမ ၃ ေယာက္က သင္ေပးရတဲ့ (Guide) ဆရာမပံုစံမ်ဳိးမို႔ က်မ စိတ္ဓာတ္ေတြ အႀကီးအက်ယ္ က်သြားခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်မ ၆ လေလာက္ေနေတာ့ တျခား ကြန္ပ်ဴတာအလုပ္တခုရတာနဲ႔ ထြက္လိုက္တယ္။

အဲဒီ ကြန္ပ်ဴတာအလုပ္မွာ က်မရဲ႕ ခင္ပြန္းသည္နဲ႔ ဆံုၾကေလသတည္းေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ တျခား ကုမၸဏီတခုကုိ (Programmer) အလုပ္နဲ႔ ထပ္ေျပာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ က်မ ျမန္မာအလုပ္သမား ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြကို ကြန္ပ်ဴတာအေျခခံ သင္ေပးခြင့္ရျပန္တယ္။ က်မရဲ႕ အေပ်ာ္ဆုံးအခ်ိန္ေလးေတြ ျဖစ္ခဲ့ျပန္တာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ က်မရဲ႕ အလုပ္တဖက္၊ ပညာေရးတဖက္၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြတဖက္နဲ႔ ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ ပံ့ပိုးေပးမႈေၾကာင့္ အဆင္ေျပေျပ ေအာင္ျမင္စြာ ျဖတ္သန္းႏုိင္ခဲ့တယ္။ ခုခ်ိန္ထိ က်မရဲ႕ စာသင္ေပးခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းကေလးကို လြမ္းေနမိျပန္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ စင္ကာပူမွာ (Analyst Programmer) - (System Analyst) အျဖစ္နဲ႔ ေနသည္ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ သားေလးတေယာက္ေမြးဖြားဖို႔ ၈ လေက်ာ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ထိုင္းမွာရင္ႏွီးခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြတေယာက္ စင္ကာပူမွာ အလုပ္ရတယ္။ သူကြ်မ္းက်င္တဲ့ (Programmer) အလုပ္ မဟုတ္တဲ့အခါမွာ က်မကို အကူအညီေတာင္းလာတယ္။ သူ႕ရဲ႕အလုပ္ (Project) နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေပါ့။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ အလုပ္တဖက္နဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အနားယူခ်င္ပါၿပီ၊ အရမ္းပင္ပန္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းကလည္း အခက္အခဲရွိေနေတာ့ သူ႕ (Project) ကို ရွင္းေပးရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္ခဲ့ပါတယ္။ အင္မတန္မွ ႐ုိးသားျဖဴစင္တဲ့ တိုင္းရင္းသားမိတ္ေဆြက သူ႔ (Project) ကေလး အဆင္ေျပတာကို ၀မ္းသာေနတဲ့ သူ႕ပံုစံ ျမင္ရေတာ့ က်မ အတိုင္းအဆမဲ့ ပီတိျဖစ္မိတယ္။ က်မ အဲဒီပီတိမ်ဳိး သိပ္သေဘာက်တယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မဘ၀မွာ ဆရာမလုပ္ဖို႔ပဲ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။

ျမန္မာျပည္ျပန္မယ္၊ သင္တန္းေလးဖြင့္မယ္၊ စာသင္မယ္။ ဒါေလးက က်မရဲ႕ ဆႏၵေလးပါ။ အခြင့္အေရးရရင္ စာသင္၊ သင္တန္းေက်ာင္းေလးဖြင့္ဖို႔ စဥ္းစားတယ္။ စင္ကာပူေရာက္ခါစက (Peninsula Plaza) မွာ ပညာဒါနသင္ေပးဖို႔ စံုစမ္းၿပီး ကတ္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မကို မဆက္သြယ္လာခဲ့ဘူး။
က်မ ပီတိခ်ဳိၿမိန္စားျခင္းရဲ႕ အရသာ သိသြားၿပီမို႔ ေနာက္ထပ္ ပီတိစားဖို႔ အၿမဲတမ္း ပီတိစားႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနဦးမည္။

သားေလးေမြးဖို႔ နီးလာၿပီး

အင္း... မေန႔ညေနက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဗိုက္နာတယ္ သားသားေလးအျပင္ေလာကကိုလာေတာ့မယ္ထင္တယ္။

သားသားေလးေရ႕ ျမန္ျမန္လာေတာ့ ေတြ႔ခ်င္လွၿပီး သားဖြားဖြားကလည္း ေတြ႔ခ်င္လွၿပီလို႔ေျပာတယ္။ သားေဖေဖေရာေပါ့။ အမ်ဳိးေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းေတြ႔ခ်င္ေနၾကၿပီး။

သားသားေလးက်န္မာဖို႔ ေမေမဆုေတာင္းပါတယ္။ သားေလးလွုပ္ရွားမွု႔နည္းရင္ ေမေမ့မွာ စိတ္ပူရတာ အေမာပဲ။ တစ္ခါတရံလည္း သားေလးေရ ဗိုက္ေပါက္ေအာင္သာ လွုပ္ရွားကစားလိုက္ပါလို႔ေျပာမိတယ္။

အိမ္မွာနားေနရက္ ၃ ရက္ေျမာက္ေန႔

ဒီလိုသာေနရရင္ အပ်င္းေရာဂါစဲြကပ္ၿပီး ေသႏုိင္တယ္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက တေန႔တာမွာ ၁) ပညာရရင္ရ၊ ၂) ဥစၥာ ရရင္ရ ဒါမွမဟုတ္ ၃) ကုသိုလ္ရ ဒီ ၃ ခုက တစ္ခုမွ မရရင္ေတာ့ လူ႔တိရစၦာန္ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို စြဲေနခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔တာ ေမတၱာပို႕တာရယ္ ေမေမနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္ကို ခ်က္ေကြ်းတာေတာ့ လုပ္ျဖစ္တယ္။ ကုသိုလ္ကေတာ့ ရမွာပါ ေမတၱာအျပည့္နဲ႔ ခ်က္ေကြ်းတာဆိုေတာ့ တစ္ခုပဲရွိတယ္။ လက္ေတြက ေရာင္ေနေတာ့ ကိုင္ရတာ မမိတာတစ္ခုပဲ ၁၁ ေမလ ၂၀၀၉ ရက္ေန႔က ၾကက္သားျပဳတ္အုိး ကိုင္ၿပီးေရြ႕လိုက္တာ ျပဳတ္က်သြားတယ္ (အဟိ)။ အဲဒီေန႔က ခ်က္လိုက္ေက်ာ္လိုက္တာစံုေနတာပဲ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္တယ္။ စာမူဆာေၾကာ္၊ ၾကက္ကိုဆန္ႏွစ္နဲ႔ အကြ်တ္ေၾကာ္၊ အားလူးတစ္လံုးကိုလည္း ပါးပါးလွီးၿပီး ဆန္ႏွစ္နဲ႔ အကြ်တ္ေၾကာ္လိုက္ေသးတယ္၊ ၾကက္သြန္ေၾကာ္လည္းပါရဲ႕ ငါးဟင္းအက်န္ေလး ကိုလည္း ငါးေပါင္းေၾကာ္လုပ္လိုက္ေသးတယ္။ အခ်ဥ္ရည္ကေတာ့ ေမေမလုပ္တယ္။
ကြမ္းစားတဲ့ေမေမက အခ်ဥ္ေၾကာက္တာေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ေမေမရဲ႕ အခ်ဥ္ရည္က အငန္ရည္ျဖစ္ေနတာပဲ။ စားလုိ႔ကလည္းေကာင္း။
၁၂ ေမလ ၂၀၀၉ မနက္ကေတာ့ နႏြင္းမွုန႕္ ပုလင္းျပဳတ္က်ၿပီးကြဲသြားတယ္ (အေဟ့)။ ညာလက္္ထိပ္က အေတာ့္ေလး ကိုင္တာမသိဘူး၊ တံခါးေတြ၊ ေရေတြ လွည့္ဖြင့္လည္း မရဘူး။ ဆရာ၀န္ကေတာ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ပုံမွန္ပဲတဲ့၊ စိုးရိမ္စရာ မရွိပါဘူး။

ေျခေထာက္လည္းဒီလိုပဲ ေရာင္လိုက္တာ ၀က္ေျခေထာက္က်ေနတာပဲ။ အဟဲ ဒီေန႕ေတာ့ ေမေမ့ အတြက္ ေနထိုင္ခြင့္ သြားတုိးၿပီးျပန္လာေတာ့ ခင္ပြန္းသည္ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ၀က္သားနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ၀က္ေျခေထာက္နဲ႔ ၀က္သား ၀ယ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္ေျခေထာက္ကို ျပဳတ္ေကြ်းသလိုေတာ့ ျဖစ္ေနသလားပဲ။

ဒီေန႔ ၀က္ေျခေထာက္စြပ္ျပဳတ္ေလးကို အားလူးေလးထဲ့၊ ၾကက္သြန္ဥ အလံုးလိုက္ေလးထဲ့၊ ၾကက္သြန္ျဖဴေလးထုၿပီးထဲ့၊ ဂ်င္းေလးလည္းပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ၾကက္သြန္မိတ္ကေလး ညွပ္ထဲ့လုိက္တယ္။ အရြက္စံုေၾကာ္ေလးနဲ႕ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေလးနဲ႕ ၀က္သားအေၾကေလး ကိုေျခာက္ေျခာက္ေလးေၾကာ္တယ္။ အားလံုးဘေလ႔ာဂ္ေပၚကပဲ စားဖို႕ ဖိတ္လိုက္ပါတယ္။ ေခြ်းသန္တဲ့ကြ်န္မေခြ်းက်ေအာင္ ခ်က္ထားတယ္ ၀ေအာင္ အားရပါးရ သံုးေဆာင္ ေပးၾကပါ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္ကေတာ့ ခ်က္ၿပီး စားေသာက္ၿပီး အိပ္တာပဲ။ စာအုပ္ေလးဖတ္ အခုဖတ္ေနတာကေတာ့ ရွင္ဇနကာဘိ၀ံသရဲ႕ ဘာသာေသြး စာအုပ္ေလးေပါ့။ ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ကေတာ့ ရွင္ဇနကာ ဘိ၀ံသရဲ႕ လူ႕ခ်မ္းသာ ဆိုတဲ့စာအုပ္ေလး အရမ္းေကာင္းတယ္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတြအတြက္ေရးထားတာပါ။ ကြ်န္မ (http://www.myanmarbookshop.com/MynBookLists.aspx?intAuthorID=154) က၀ယ္တယ္။ ၁.၇၅ ေဒၚလာ ေပးရတယ္။ ျမန္မာျပည္က အိမ္အေရာက္ ပို႕ေပးတယ္ စကၤာပူ City Hall မွာ ၀ယ္ဒါထက္ပိုတန္တယ္။ ရွင္ဇနကာ ဘိ၀ံသရဲ႕ တစ္ဘ၀သာသနာ ဆိုရင္ ၀က္ဆိုဒ္ေပၚမွာ ၆.၂၅ ေဒၚလာ ကို စကၤာပူမွာ ၂၂ စကၤာပူေဒၚလာေပးရတယ္။

ကိုယ္၀န္ၾကည္နဲ႕ ကြ်န္မ ဘာေလးလုပ္သင့္လည္းေျပာေပးၾကအံုးေနာ္။

အေမမ်ားေန႔ မွ ကြ်န္မေမေမ အတြက္

ကမၻာေပၚရွိအေမမ်ားအားလံုး လက္ဆယ္ျဖာထိပ္မွာမိုးလို႔ ရွိခုိးလိုက္ပါတယ္။ ကံေကာင္းေထာက္မ စြာနဲ႔ ကြ်န္မေမေမက အနားမွာရွိ ေနခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ေမေမက သူရဲ႕ေျမးဦး ကေလးကိုႀကိဳဆိုဖို႔ေရာက္ေနတာပါ။ ကြ်န္မကေတာ့ ေမေမ့အနားမွာ ေနခြင့္ရလို႔ အရမ္း၀မ္းသာမိတယ္။ ေမေမ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးေတြျပန္စဥ္စားလိုက္ရင္ ဆပ္လို႔ မကုန္ႏုိင္။

တကယ္ေတာ့ ေမေမဟာ ကြ်န္မကိုေမြးၿပီး ၆လမွာပဲ ကြ်န္မရဲ႕ေဖေဖနဲ႕ လမ္းခြဲခဲ့ၾကတာပါ။ ကြ်န္မအထက္မွာ အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ရွိၿပီး ကေလး ၃ ေယာက္ကိုေမေမ ရွာေကြ်းခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မကိုေမြးၿပီး ခ်ိန္မွာ ေမေမ အသက္ ၂၅ ႏွစ္သာရွိပါေသးတယ္။

အစ္ကိုအႀကီးဆံုးကိုေတာ့ ေမေမရဲ႕ ဒုတိယ အစ္မဆီမွာထားပါအပ္ထားၿပီ အစ္ကိုအလတ္ကေတာ့ ေမေမရဲ႕ အေမ ကြ်န္မတို႕ ရဲ႕ အဖြားဆီမွာေပါ့။ ကြ်န္မကေတာ့ ေမေမရဲ႕ အစ္မ အစ္ႀကီးဆံုးဆီမွာ ေနခဲ့ရပါတယ္။

ေမေမက အေရာင္းအ၀ယ္အလုပ္ကိုလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိန္ကေမာ္လၿမိဳင္ေမွာင္ခိုေခတ္စား ခ်ိန္ေပါ့ ေမေမက သားသမီးေတြ မ်က္ႏွာမငယ္ဖို႔ ေငြကိုရွာၿပီး အားလံုးျပည့္စံု လုံုေလာက္ဖို႕ ပို႔ေပးခဲ့တယ္။

အခုခ်ိန္ထိလည္းေမေမက အလုပ္လုပ္ေနတုန္းပဲ လယ္လုပ္တယ္၊ က်ဳိကၠသာ ဆိပ္ကမ္းေစ်းဆိုင္ေလးနဲ႕ သားသမီးေတြေထာက္ပံ႔ေငြကို ေစာင့္ဖို႔ မလိုတဲ့အေျခအေနတစ္ခုနဲ႕ ေနေနတယ္။ သားသမီးေတြ ပို႔ရင္လည္း ေမေမကေတာ့ ကိုးေတာင္ျပည့္ ဘုရားတည္လိုက္တယ္၊ ေမေမေလ သမီးတို႔ပို႔တဲ့ေငြနဲ႔ေပါင္းၿပီး ဘုရားေစာင္းဒါန္းလွဴတယ္… စသည္ စသည္ ျဖင့္ ေမေမ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။

သမီးကေတာ့ ငယ္စဥ္အခ်ိန္က တစ္ခ်ဳိ႕ေသာကိစၥေတြမွာ ေမေမကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္၊ စိတ္ညစ္ေအာင္ နားမလည္မွု႕မေပးႏုိင္ခဲ့တာေတြရွိခဲ့ပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေမေမ့အေပၚ သမီး အားလံုးမဟုတ္ေတာင္ အားလံုးနီးပါးနားလည္ၿပီး ေမေမ့ကိုစိတ္ခ်မ္းသာ ဖို႔ သမီးစဥ္စားတတ္လာတယ္။

ခင္ပြန္းသည္ကို ကြ်န္မ အိမ္ေထာင္စက်ခါစကတည္းက ယေန႔ထိေျပာေနဆဲ စကားကေတာ့ မိဘ၊ ညီကိုေမာင္ႏွမ ဆိုတာ အစားမရႏုိင္ပါ။ ေပးပါေကြ်းပါလို႔ ကြ်န္မေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ တန္းဖိုးထားတဲ့အရာေတြျဖစ္လို႔ေလ။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမ ဆိုတာ ထပ္ယူလို႔ရပါတယ္။ မေသခင္ေကြ်းၾကဖို႔လို႔ပါတယ္။ ေသမွေတာ့ ငိုမေနၾကပါနဲ႔။

ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ ကြ်န္မေမေမက ဘုရားပါပဲ။ ကြ်န္မ ေမေမကို သိပ္ခ်စ္တယ္။ ဒီပိုစ့္ေလးနဲ႔အတူ ေမေမ ကို လက္ဆယ္ျဖာထိပ္မွာမိုးၿပီး ကန္ေတာ့ပါတယ္။